Pomniki Przyrody

Pomnikami przyrody w Polsce, zgodnie z art. 40 Ustawy o ochronie przyrody są pojedyncze
twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej,
naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi
cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków
rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz
jaskinie.
Twórcą pojęcia "pomnik przyrody" jest Aleksander von Humboldt. Zwracał on uwagę na
konieczność ochrony przyrody, a terminu „pomnik przyrody" użył pod wpływem niezapomnianego
wrażenia, jakie na nim wywarły olbrzymie, sędziwe drzewa oglądane w Ameryce Południowej
podczas podróży w latach 1799 – 1804.
Wyróżnianie drzew pomnikowych, ich opis i rejestrację rozpoczęto na ziemiach polskich
w XIX wieku. Drzew pomnikowych stale przybywa. W dziele prawnego ustanawiania pomników
przyrody doniosła rolę odgrywali i odgrywają nadal leśnicy. Pomocne w uznawaniu nowych
drzew za pomniki przyrody są orientacyjne wymiary przyjmowane jako minimalne przy wpisywaniu
ich do rejestru pomników.

Pomniki przyrody to zwykle pojedyncze okazy przyrody ożywionej bądź nieożywionej. Najczęściej występującymi w lasach pomnikami przyrody są najstarsze i największe drzewa. (W 2012 r. mieliśmy ich w całej Polsce już prawie 11 tys., z czego 8,5 tys. stanowiły właśnie drzewa)

Na terenie naszego nadleśnictwa występuje 144 pomników przyrody żywej.

Wykaz pomników przyrody dostępny jest w siedzibie Nadleśnictwa Jawor.