Nadleśnictwo Jawor w obecnych granicach i z obecnymi obrębami powstało 1 stycznia 1974 r.
Operat urządzeniowy za ubiegły okres gospodarczy dla Nadleśnictwa Jawor był wykonany na okres 1.I.
1998 do 31.XII. 2007 r.
Nadleśnictwa, które obecnie tworzą gospodarstwo leśne pod nazwą „Nadleśnictwo Jawor" zostały
utworzone w roku 1945 z byłych lasów majątkowych (około 75%) i drobnej własności prywatnej oraz
częściowo lasów państwowych, przy czym zasięgi terytorialne, powierzchnia jak i nazwa ulegały zmianie.
W 1956 r. z części Nadleśnictw: Dolina, Jawor i Wojcieszów powstało Nadleśnictwo Bolków, które w 1974
r. które zostało włączone jako obręb Bolków do obecnego Nadleśnictwa Jawor.

W latach 1945 - 1952 gospodarka leśna w nowo powstałych Nadleśnictwach była ukierunkowana na
porządkowaniu lasu pod względem sanitarnym i usuwaniu zaniedbań hodowlanych z ostatnich lat wojny.

Gospodarkę leśną na obszarze obecnego Nadleśnictwa Jawor prowadzono według ogólnych zasad
obowiązujących w Lasach Państwowych.
Dominującym sposobem użytkowania rębnego w minionych okresach gospodarczych (do II rewizji
urządzania lasu) był sposób zrębowy. Jedynie w drzewostanach dębowych i bukowych (w rozmiarze
ograniczonym) sposób zrębowo - przerębowy. Trzebieże wykonywano drzewostanach systematycznie
(zwłaszcza w starszych klasach wieku) przez wszystkie okresy gospodarcze, opierając się początkowo na
podstawie metody prof. Sucheckiego, a później na sposobie selekcyjnym. Należy wspomnieć, Ŝe do roku
1945 w celu pozyskiwania kory garbarskiej dębowej, na znacznej powierzchni powstało gospodarstwo dębin
odroślowych z krótką koleją rębu.

Na początku w/w okresu gospodarczego użytkowanie rębne prowadzone było rębniami częściowymi
(II i III) przy których stosowany był 20-letni okres odnowienia oraz rębnię zupełną z pięcioletnim nawrotem
cięć. Jednak w ostatnich latach byłego okresu w wyniku pogorszenia się stanu zdrowotnego drzewostanów w większości stosowana była rębnia zupełna (tzw. sanitarna).
Odnowienie lasu prowadzono głównie sadzeniem, wykorzystując w niewielkim stopniu odnowienia
naturalne o dobrej jakości hodowlanej. Pielęgnację gleby i upraw prowadzono głównie ręcznie, z niewielkim
wykorzystaniem środków chemicznych do niszczenia chwastów.
Na omawianym obszarze w początkowym okresie definitywnego u.l. stan zdrowotny i sanitarny lasu
był jeszcze zadowalający. Większych szkód zarówno ze strony owadów, grzybów jak i klęsk żywiołowych
nie zanotowano. Jednak już od 1970 r. zauważa się nasilające się w drzewostanach szkody przemysłowe
wyrządzane przez emisje gazów i pyłów. Na całym terenie wzrasta z roku na rok ilość posuszu, więcej
występuje szkodników wtórnych oraz więcej drzewostanów atakowanych jest przez opieńkę miodową.
Pozyskanie posuszu, wywrotów i złomów stanowiło 53% ogólnego pozyskania grubizny.

Z ważniejszych zaszłości historycznych w kontekście szkód spowodowanych przez czynniki
przyrody żywej, i inne klęski, dotyczących aktualnego zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa uwzględnić
należy: gradację zwójki zieloneczki w drzewostanach dębowych w latach 1978 – 81 oraz w latach 1993 –
1996. Przy czym zwalczano ją tylko środkami chemicznymi z wykorzystaniem śmigłowca w latach 1996 i
1997.
Nasilenie występowania opieńki miodowej i huby korzeniowej oraz jej zwalczanie przypada w
latach 1992 i 1996. Szkody wywołane przez czynniki abiotyczne, głównie przez wywalające wiatry jesienne
oraz w postaci śniegołomów miały miejsce głównie w latach 1991 – 1994.
Szkody spowodowane przez zwierzynę płową występowały we wszystkich dotychczasowych
okresach gospodarczych, jednakŜe od 1992 r. na skutek redukcji pogłowia zwierzyny płowej systematycznie spadają.
Celem wzmożenia naturalnej odporności środowiska wywieszane były skrzynki lęgowe dla ptaków,
jak również zabezpieczano przed zniszczeniem przez grodzenie występujące na terenie mrowiska.